Wziąłem więc "Pół Króla" do domu i kiedy nadszedł na niego czas, zabrałem się do lektury. I męczyłem się przez mniej więcej pierwsze pięćdziesiąt stron. Nie wiem, czy to ogólne zmęczenie (akurat w tych dniach wracałem późno z pracy), czy fabuła. Ale nie mogłem przeczytać naraz więcej niż 10, może 12 stron. Obiecałem sobie, że dociągnę do strony numer 100 i jeśli akcja się nie rozkręci, to oddam do biblioteki mówiąc, że beznadzieja. Okazało się jednak, że nie musiałem aż tak długo czekać. W okolicach wspomnianej pięćdziesiątki akcja zaczęła się rozwijać i chociaż w kilku miejscach udało mi się przewidzieć co się stanie, to w kilku innych zaskoczyłem się pozytywnie.
Ale do rzeczy - "Pół Króla" to opowieść o Yarvim. Młodszym synu króla Gettlandu, który nie ma szans na koronę i szczerze mówiąc nie pragnie jej wcale. Zwłaszcza, że królestwem powinni rządzić silni wojownicy, a Yarvi.. cóż, nie dość, że jest słaby i wątły, to jeszcze ma tylko jedną sprawną rękę. Nie brakuje mu jednak inteligencji, więc szkoli się na ministra. Plany życiowe niszczy mu nagła śmierć ojca i starszego brata. Wyszydzany Yarvi musi zostać królem i właśnie przez te pięćdziesiąt stron czytelnik dowiaduje się jak beznadziejny jest młody król. Dowiaduje się o tym nie tylko od poddanych, ale głównie od samego bohatera. Jednak akcja rozwija się bardzo szybko. Król Yarvi zostaje zdradzony, opuszczony przez tych, którym ufał. Cudem unika śmierci i rozpoczyna się jego przygoda. Podczas niej dorasta, podejmuje decyzje, nie zawsze dobre, ale wszystkie prowadzące do jednego celu. Tym celem jest nie tyle odzyskanie tronu, co pomszczenie śmierci ojca i brata oraz zemsta na zdrajcach. Od chwili, gdy Yarvi spada w morskie odmęty, akcja zaczyna się toczyć niesamowicie szybko i wciąga czytelnika w całości. Zwłaszcza, że zakończenie nie daje się dokładnie przewidzieć. A jednocześnie sprawia, że będziemy z niecierpliwością czekać na kolejną część.