Brzmi nieciekawie, ale muszę Wam się przyznać, że pomimo trudności, pomimo szlabanów, które po przyjściu rachunku dostawał nastoletni Nicpoń, wspominam te lata z rozrzewnieniem. Bo chociaż Internet przełomu wieków był atrakcją dla cierpliwych, to miał w sobie coś, czego dzisiaj próżno szukać. Oczywiście, nie było Youtube, nie było serwisów społecznościowych, stron było znacznie mniej, ale była pasja. Tak, właśnie pasja i jakieś dziwne poczucie wspólnoty Internautów. Czy dzisiaj wyobrażacie sobie strony, na których ludzie zupełnie za darmo, bez żadnych opłat, smsów, czy reklam dzielili się ze światem swoimi dziełami? Pisząc "dzieła" mam na myśli coś, na co poświęcili dużo czasu, ale byli gotowi dać innym, za darmo. I tak pamiętam amatorską stronę jakiegoś chłopaka, który wrzucił swoje wypracowania z liceum. Co ciekawe inni internauci przesyłali mu własne (domyślam się, że specjalnie przepisane w wordzie, bo przecież na polski oddawało się pisane ręcznie) z adnotacją w jakiej szkole je pisali i co za nie dostali. Przy ówczesnej popularności sieci, było bardzo mało prawdopodobne, że kolega z klasy odda polonistce identyczną pracę. Przyznaję, że sam wysłałem mu kilka swoich.
Albo weźcie taką dziewczynę, która ręcznie przepisała i opublikowała wszystkie lektury wydane do lat trzydziestych (żeby nie łamać praw autorskich). Prawda, czytanie "Nie Boskiej Komedii" na ekranie kineskopowym było masakrą dla oczu, ale czego się nie robi, gdy zależy na ocenie, a ostatni egzemplarz z biblioteki zgarnął ktoś inny? Ktoś poświęcił swój czas, aby dać coś innym i nie marzył nawet o jakimkolwiek zysku. O muzyce nie wspomnę, bo po pierwsze jej ściąganie jest nielegalne ;) a poza tym i tak podczas ściągania zrywało się połączenie.
Ale to i tak nie jest to, za czym tęsknię najbardziej, bo szkołę i studia skończyłem, książki i tak wolę czytać w wersji papierowej. Tamten internet miał coś jeszcze, czego dzisiejszemu brakuje. Otóż poziom chamstwa był minimalny. Czy Wy (Internauci z zaledwie kilkuletnim stażem) wyobrażacie sobie, że z komentarze na Onecie czytało się z wielkim zainteresowaniem? Serio, nie raz po przeczytaniu jakiejś informacji, przeglądało się komentarze, które niejednokrotnie dostarczały wielu ciekawych informacji. Ludzie nie pisali głupot, nie obrażali się. Jeśli ktoś potrafił dokładniej nakreślić jakiś kontekst; jeśli wiedział coś więcej, po prostu siadał do klawiatury i pisał. Czasem poważnie, czasem dowcipnie, ale zawsze z sensem. Pewnie, że gdzieś tam czaiły się trolle, ale było ich tak mało, że nikt nie zwracał na nie uwagi. Niestety pewnego dnia pojawił się Jasiu Śmietana, którego mógłbym nazwać pierwszym (a na pewno najsłynniejszym) polskim trollem tamtych czasów i wszystko się zmieniło. O ile jeszcze Jasiu trzymał jakiś poziom, no naśladowcy schodzili coraz niżej, aż w końcu musieli szpadlami wykopywać dla siebie miejsce. Teraz czytanie jakichkolwiek artykułów na dużych portalach kończę tam, gdzie zaczyna się linia "komentarze".
Choć w roku 2000 ciężko byłoby mi uwierzyć, że kiedyś napiszę te słowa, to jednak trochę tęsknię za tamtym internetem. I kiedy czasem, przypadkiem trafię na komentarz na temat PO, PiSu, Smoleńska, Kościoła, emigrantów... zamieszczony pod artykułem o złotym medalu zdobytym w Rio, kiedy trafię na stronę, gdzie mam wysłać smsa za 6 złotych, żeby przeczytać książkę, która i tak pewnie okaże się kradziona, lub zdobyć ciekawy wzór CV poprzez zapisanie się do spamującej listy mailingowej, to aż chciałbym podłączyć modem, poczekać do godziny 22.00, wybrać 0202122 i jeszcze raz go wybrać... i jeszcze... i jeszcze... i w końcu płacąc 3 zł za godzinę wrócić do Internetu, który pamiętam z moich gówniarskich lat. Może nie na zawsze, ale tak na jeden wieczór :)